Do lepszego zrozumienia warto przyjrzeć się dokumentom realnej strzelnicy. Wykorzystamy strzelnicę Braterstwa położoną w Kwietnie, gmina Malczyce. Obiekt powstał dzięki pracy wielu członków, którzy wyszukali lokalizację, pomogli przekonać władze samorządowe i poświęcili godziny własnej, trudnej fizycznej pracy przy jego porządkowaniu. Kilkadziesiąt tysięcy złotych z darowizn 1%PIT później, mamy darmową strzelnicę, gdzie zgłoszeni prowadzący mogą organizować zajęcia dla siebie i znajomych.
Strzelnica to obiekt otwarty z zadaszonymi stanowiskami strzeleckimi. Ma oś 250m, która przy kulochwycie rozszerza się dwukrotnie, przechodząc w dużą oś 50m z dodatkowym wejściem w miejscu poszerzenia. Zobacz plan obiektu. Wejścia na oś są w miejscu strzałek wskazujących położenie wiaty.
Obiekt jest skierowany na północ, a do najbliższych zabudowań jest przeszło 1.5km. Podwyższony kulochwyt oraz wały boczne do wysokości 5m wzmacniają ochronę przed ucieczką pocisków. Daje to dobrą podstawę do bezpiecznych zajęć, ale pełniąc rolę zarządcy obiektu uznaliśmy, że niezbędne jest doprecyzowanie wymogów, wykluczając czynności uznawane za bardziej ryzykowne.
Strzelnica jest darmowa. Prowadzący nie płacą za godziny spędzone na strzelnicy. Dając coś za darmo, tolerancja na ryzyko wynosi dokładnie zero. Skoro zajęcia nie przynoszą wymiernych korzyści (poza wizerunkowymi, w sumie najważniejsze), to dopuszczalne są tylko bezpieczne, przemyślane zajęcia, a osoby niebezpieczne są rugowane z systemu rezerwacji bez ostrzeżenia.
Strzelnica posiada niemal standardowy regulamin, który od WRS różni się dodanym rozdziałem nr 4, wspierającym możliwości i władzę prowadzącego strzelanie:
1. Osoby korzystające ze strzelnicy oraz osoby im towarzyszące obowiązane są do okazania dokumentu tożsamości celem potwierdzenia danych zamieszczanych w książce rejestru pobytu na strzelnicy na wezwanie prowadzącego strzelanie.
2. Prowadzący strzelanie może odmówić możliwości korzystania ze strzelnicy wobec konkretnej osoby lub grupy osób jeśli uzna, że osoby te mogą spowodować powstanie zagrożenia. Decyzja ta jest subiektywna, autonomiczna i ostateczna.
3. Przebywanie w obrębie strzelnicy bez zgody zarządcy lub prowadzącego strzelanie jest zabronione.
4. Osoby przebywające w obrębie strzelnicy, a niekorzystające z niej zobowiązane są do stosowania się do reguł wynikających z niniejszego regulaminu na zasadach jak korzystający ze strzelnicy.
Ten rozdział nie jest niezbędny, wszystkie punkty wynikają mniej lub bardziej bezpośrednio z poprzednich rozdziałów. Łatwiej jest jednak wskazać napisane czarno na białym niż dyskutować z krnąbrnymi gośćmi, zatem został dodany do tekstu regulaminu. Zapisy są oczywiście zgodne z WRS, więc nie było problemu z władzą samorządową.
Kształt strzelnicy w Kwietnie (dwa wejścia na oś na różnych dystansach, miejsca z pogorszoną widocznością), a także aktualnie istniejąca infrastruktura wiążą się z pewnymi utrudnieniami w organizacji spotkań. Dlatego przygotowana została także rozbudowana instrukcja bezpieczeństwa.
1. Należy bezwzględnie przestrzegać zapisów regulaminu strzelnicy oraz niniejszej instrukcji. Prowadzenie zajęć w sposób niezgodny z instrukcją podnosi ryzyko wypadku i bez zgody zarządcy obiektu jest niedopuszczalne. Za przestrzeganie zasad odpowiada solidarnie każdy strzelec, a także osoba pełniąca funkcję prowadzącego strzelanie.
2. Jeśli na strzelnicy nie ma prowadzącego strzelanie, nie wolno oddawać strzałów. Jeśli prowadzący opuścił teren obiektu, przerwać strzelanie. Kontynuacja jest możliwa wyłącznie po powrocie prowadzącego lub wybraniu nowej osoby pełniącej tę funkcję. Indywidualni strzelcy mogą korzystać z obiektu wyłącznie jeśli posiadają uprawnienia prowadzącego strzelanie.
3. Na strzelnicy może jednocześnie działać tylko jeden prowadzący strzelanie. W przypadku pojawienia się dwóch odrębnych grup na strzelnicy, wybierają one jednego wspólnego prowadzącego strzelanie, który czuwa nad bezpieczeństwem wszystkich.
4. Prowadzący strzelanie oznajmia przyjęcie funkcji prowadzącego tak, aby strzelcy mieli okazję usłyszeć. Prowadzący przedstawia fakt pełnienia funkcji kolejnym wchodzącym.
5. Aby zachować jak najszersze kąty bezpieczeństwa, strzelający muszą być ustawieni w jednej linii w trakcie strzelania. W przypadku różnych postaw strzeleckich, co może zawężać kąty bezpieczeństwa, należy dodatkowo zweryfikować ustawienie.
6. W szczególności niedopuszczalne jest jednoczesne strzelanie z linii 250m oraz z rejonu wiaty. Wszyscy strzelcy muszą być na jednej linii ognia.
7. Za wyjątkiem broni noszonej w kaburze przy ciele, na strzelnicę można wnosić wyłącznie broń rozładowaną. Fakt posiadania załadowanej broni w kaburze należy po wejściu zgłosić prowadzącemu strzelanie. Załadowaną broń należy rozładować pod bezpośrednią kontrolą prowadzącego w miejscu bezpiecznym (np. stanowisko strzeleckie, gdy przedpole jest puste), przed rozpoczęciem innych działań na strzelnicy.
8. Broń przenosi się po terenie strzelnicy wyłącznie rozładowaną. W przypadku przenoszenia broni bez pokrowca, lufa powinna być skierowana pionowo w górę.
9. Przynajmniej jedna z osób przebywających na strzelnicy musi posiadać sprawny, działający telefon komórkowy.
10. Przed wydaniem zgody na wejście na stanowiska strzeleckie, ładowanie lub strzelanie, prowadzący strzelanie dokładnie weryfikuje, że przedpole i wszystkie wały ochronne są puste.
11. Wyciąganie broni jest możliwe wyłącznie na stanowisku strzeleckim, lufą do kulochwytu, za wiedzą i zgodą prowadzącego.
12. Przed wydaniem zgody na wyjście przed linię strzałów (np. komendy DO TARCZ) należy sprawdzić rozładowanie każdej broni, która mogła zostać załadowana, czyli każdej za wyjątkiem schowanych do toreb, pokrowców.
13. Używanie wskaźników bezpieczeństwa jest mocno zalecane. W przypadku braku wskaźników prowadzący strzelanie musi włożyć dodatkowy wysiłek w indywidualną, dłuższą weryfikację stanu załadowania/rozładowania każdego egzemplarza broni.
14. W przypadku braku wskaźnika bezpieczeństwa, prowadzący strzelanie weryfikuje rozładowanie każdej broni w ręcznej procedurze:
– widzi wypięty magazynek
– widzi puste gniazdo magazynka
– strzelec cofa zamek, prowadzący widzi pustą komorę nabojową
– strzelec oddaje strzał kontrolny prosto w kulochwyt, prowadzący słyszy suchy strzał.
Podczas weryfikacji prowadzący nie może stać dalej niż 2m od sprawdzanej broni.
15. Nie wolno wnosić czarnego prochu w pojemniku zawierającym więcej niż 50 gram prochu. Posiadając większą ilość czarnego prochu należy koniecznie rozdzielić proch na mniejsze porcje przed wejściem na teren strzelnicy.
16. Zabronione jest strzelanie spoza strzelnicy, do celu ustawionego poza strzelnicą lub w sposób umożliwiający ucieczkę pocisku poza obiekt. Zabronione jest korzystanie z broni samoczynnej (automatycznej) bez pisemnej zgody zarządcy obiektu.
17. Strzelając amunicją kulową, cel strzelecki musi być ustawiony w taki sposób, aby wszystkie pociski wpadały w wał kulochwytu na wysokości 0.5 – 2m od podstawy. Pociski nie mogą uderzać o dno strzelnicy, ani w wał kulochwytu powyżej poziomu 2m.
18. Aby uniknąć odbicia pocisku od dna strzelnicy, strzelając amunicją kulową cel powinien być ustawiony w rejonie do 3m od podstawy kulochwytu, na wysokości 1m od ziemi. Dopuszczalne jest ustawienie celu w innym miejscu, jeśli wystrzeliwane do celu pociski trafiają w wał kulochwytu zgodnie z pkt 17.
19. W szczególności ustawiając tarcze w odległości 25m od wiaty strzeleckiej, strzelając w postawie stojąc należy powiesić cel strzelecki tak, aby jego środek wypadał 30 cm niżej niż wzrost strzelca. Zmiana postawy strzeleckiej lub osoby strzelającej wymaga natychmiastowej korekty ułożenia celu.
20. Używając amunicji śrutowej można ustawić cel w inny sposób, śruciny mogą uderzać w dno strzelnicy, wały boczne lub kulochwyt główny także w innych rejonach niż w pkt 17. Śruciny nie mogą opuszczać terenu strzelnicy.
21. Używając celu mogącego generować rykoszety (np. cel stalowy), wszystkie osoby przebywające na obiekcie muszą nosić okulary ochronne. Bez zgody zarządcy obiektu zabronione jest strzelanie do przedmiotów nie będących standardowym (tarcza papierowa/kartonowa, stalowe cele strzeleckie) celem.
Instrukcja ma wyklarować zapisy regulaminu, które mogą być nieoczywiste lub być interpretowane w różny sposób. Nie chcemy sporów, ani dyskusji. Instrukcja zawiera też punkty, które trochę dublują standardowe zasady bezpieczeństwa. Stanowisko zarządcy brzmi: lepiej przeczytać dłuższy tekst niż pozostawiać pole do zgadywania lub błędów. Jako czytelnik tego kursu bez wątpienia wiesz o czym mowa!
Jasne zapisy pozwalają wyciągać konsekwencje za błędy. Było dwóch prowadzących na obiekcie i powstał bałagan? Jest to sprzeczne z instrukcją, zatem wobec obu można zastosować działania dyscyplinujące, bez dogłębnej analizy kto gdzie stał i co mówił.
Instrukcja nakłada dodatkowe, czytelniejsze obowiązki na prowadzących strzelanie. Utrudnia to unikanie odpowiedzialności oraz prowadzenie zajęć byle jak, bez konsekwencji. Albo prowadzący wykonuje obowiązki należycie, zgodnie z czytelnie opracowanymi wymogami, albo traci dostęp do obiektu, co miało już miejsce kilka razy w przeszłości.
1. Należy bezwzględnie przestrzegać zapisów regulaminu strzelnicy oraz niniejszej instrukcji. Prowadzenie zajęć w sposób niezgodny z instrukcją podnosi ryzyko wypadku i bez zgody zarządcy obiektu jest niedopuszczalne. Za przestrzeganie zasad odpowiada solidarnie każdy strzelec, a także osoba pełniąca funkcję prowadzącego strzelanie.
Pkt 1, podkreśla istotę wprowadzonych wymogów i obciąża wszystkich odpowiedzialnością za ich przestrzeganie. Ktoś był na zajęciach, które są niebezpieczne? Nie ma tłumaczenia, że to odpowiedzialność prowadzącego, a strzelec nie wiedział. Musiał wiedzieć, bo tak mówi instrukcja, której znajomość jest obowiązkowa. Instrukcja jest także wywieszona w kilku miejscach obiektu.
2. Jeśli na strzelnicy nie ma prowadzącego strzelanie, nie wolno oddawać strzałów. Jeśli prowadzący opuścił teren obiektu, przerwać strzelanie. Kontynuacja jest możliwa wyłącznie po powrocie prowadzącego lub wybraniu nowej osoby pełniącej tę funkcję. Indywidualni strzelcy mogą korzystać z obiektu wyłącznie jeśli posiadają uprawnienia prowadzącego strzelanie.
3. Na strzelnicy może jednocześnie działać tylko jeden prowadzący strzelanie. W przypadku pojawienia się dwóch odrębnych grup na strzelnicy, wybierają one jednego wspólnego prowadzącego strzelanie, który czuwa nad bezpieczeństwem wszystkich.
4. Prowadzący strzelanie oznajmia przyjęcie funkcji prowadzącego tak, aby strzelcy mieli okazję usłyszeć. Prowadzący przedstawia fakt pełnienia funkcji kolejnym wchodzącym.
Pkt 2-4, wymóg prowadzenia strzelań. Na niektórych obiektach pojawiają się dziwne pomysły, jak np. prowadzenie osobnych stanowisk strzeleckich w ramach jednej osi przez różnych prowadzących, często strzelcy nie mają pewności kto powinien kogo prowadzić, kto ma pierwszeństwo, etc. Te kwestie będą rozwinięte w dalszej części niniejszego kursu. W Kwietnie sprawa jest czytelna. Prowadzący obowiązkowo musi być, może być tylko jeden w danej chwili, ma się opiekować wszystkimi i musi robić to w ewidentny, widoczny sposób. Bez prowadzącego nie wolno strzelać.
5. Aby zachować jak najszersze kąty bezpieczeństwa, strzelający muszą być ustawieni w jednej linii w trakcie strzelania. W przypadku różnych postaw strzeleckich, co może zawężać kąty bezpieczeństwa, należy dodatkowo zweryfikować ustawienie.
6. W szczególności niedopuszczalne jest jednoczesne strzelanie z linii 250m oraz z rejonu wiaty. Wszyscy strzelcy muszą być na jednej linii ognia.
Pkt 5-6, ustawienie strzelców. Obiekt posiada kilka linii ognia (oś 250m, oś 50m) i niedopuszczalne jest używanie więcej niż jednej jednocześnie, nawet jeśli teoretycznie nie byłoby to od razu ryzykowne. Jedna linia ognia.
7. Za wyjątkiem broni noszonej w kaburze przy ciele, na strzelnicę można wnosić wyłącznie broń rozładowaną. Fakt posiadania załadowanej broni w kaburze należy po wejściu zgłosić prowadzącemu strzelanie. Załadowaną broń należy rozładować pod bezpośrednią kontrolą prowadzącego w miejscu bezpiecznym (np. stanowisko strzeleckie, gdy przedpole jest puste), przed rozpoczęciem innych działań na strzelnicy.
8. Broń przenosi się po terenie strzelnicy wyłącznie rozładowaną. W przypadku przenoszenia broni bez pokrowca, lufa powinna być skierowana pionowo w górę.
Pkt 7-8, przenoszenie i noszenie broni na obiekcie. Sposób zgodny z sensowną interpretacją punkt z WRS. Dodatkowo opisana jest także procedura rozładowywania broni załadowanej, która jest wnoszona na obiekt (kiedy, gdzie, pod czyją kontrolą).
9. Przynajmniej jedna z osób przebywających na strzelnicy musi posiadać sprawny, działający telefon komórkowy.
Pkt 9, telefon. Kwietno jest daleko od zabudowań i krzyki nie wystarczą do skutecznego wezwania pomocy. Punkt raczej pro forma, ciężko znaleźć osobę bez telefonu.
10. Przed wydaniem zgody na wejście na stanowiska strzeleckie, ładowanie lub strzelanie, prowadzący strzelanie dokładnie weryfikuje, że przedpole i wszystkie wały ochronne są puste.
11. Wyciąganie broni jest możliwe wyłącznie na stanowisku strzeleckim, lufą do kulochwytu, za wiedzą i zgodą prowadzącego.
12. Przed wydaniem zgody na wyjście przed linię strzałów (np. komendy DO TARCZ) należy sprawdzić rozładowanie każdej broni, która mogła zostać załadowana, czyli każdej za wyjątkiem schowanych do toreb, pokrowców.
Pkt 10-12, poruszanie się, wyciąganie broni. Powtórzenie zasad regulaminowych, doprecyzowanie niezbędnej weryfikacji przedpola czy broni.
12. Przed wydaniem zgody na wyjście przed linię strzałów (np. komendy DO TARCZ) należy sprawdzić rozładowanie każdej broni, która mogła zostać załadowana, czyli każdej za wyjątkiem schowanych do toreb, pokrowców.
13. Używanie wskaźników bezpieczeństwa jest mocno zalecane. W przypadku braku wskaźników prowadzący strzelanie musi włożyć dodatkowy wysiłek w indywidualną, dłuższą weryfikację stanu załadowania/rozładowania każdego egzemplarza broni.
14. W przypadku braku wskaźnika bezpieczeństwa, prowadzący strzelanie weryfikuje rozładowanie każdej broni w ręcznej procedurze:
– widzi wypięty magazynek
– widzi puste gniazdo magazynka
– strzelec cofa zamek, prowadzący widzi pustą komorę nabojową
– strzelec oddaje strzał kontrolny prosto w kulochwyt, prowadzący słyszy suchy strzał.
Podczas weryfikacji prowadzący nie może stać dalej niż 2m od sprawdzanej broni.
Pkt 12-14, kontrola stanu broni. Zalecane wskaźniki, a w przypadku ich braku precyzyjnie opisane wymogi i wyczerpująca ścieżka skutecznej kontroli
15. Nie wolno wnosić czarnego prochu w pojemniku zawierającym więcej niż 50 gram prochu. Posiadając większą ilość czarnego prochu należy koniecznie rozdzielić proch na mniejsze porcje przed wejściem na teren strzelnicy.
Pkt 15, czarny proch. W dużych ilościach przy zapłonie stanowi imitację granatu. W przepisach nie istnieją podobne obostrzenia, stąd czytelny wymóg — ucina dyskusje i daje bardzo dobrą podstawę do zabezpieczenia zajęć z CP nawet jeśli nie wymaga tego prawo krajowe. Tak, posiadanie 500g prochu czarnego jest legalne. Nie, na naszej strzelnicy nie wolno tego wnosić, bo tak stanowi instrukcja.
Pkt 16-21, cele strzeleckie. Cała rozbudowana sekcja, bo dobre ustawienie celów strzeleckich wymaga przemyślenia i przygotowania, co będzie rozwinięte w kolejnej lekcji. Część strzelców nie inwestuje aż takiego wysiłku, stąd powtarzające się sytuacje nieprzyjemne, ucieczki pocisków ze strzelnicy, rykoszety, etc.
16. Zabronione jest strzelanie spoza strzelnicy, do celu ustawionego poza strzelnicą lub w sposób umożliwiający ucieczkę pocisku poza obiekt. Zabronione jest korzystanie z broni samoczynnej (automatycznej) bez pisemnej zgody zarządcy obiektu.
Pkt 16, wyłączone jest użytkowanie broni samoczynnej, dopuszczonej tylko za pisemną zgodą: przy udzielaniu takiej zgody zarządca ma możliwość dopytać o elementy organizacyjne, narzucając dodatkowe ograniczenia lub być może odmawiając osobom niezbyt przygotowanym. Broń samoczynna jest trudniejsza w obsłudze, przy strzelaniu sporo osób gubi kierunek lufy, a pociski idą coraz wyżej z każdym kolejnym wystrzałem. Używanie takiej broni wymaga dobrej kontroli strzelca i większej świadomości. Możliwe, ale niekiedy trudne do osiągnięcia.
17. Strzelając amunicją kulową, cel strzelecki musi być ustawiony w taki sposób, aby wszystkie pociski wpadały w wał kulochwytu na wysokości 0.5 – 2m od podstawy. Pociski nie mogą uderzać o dno strzelnicy, ani w wał kulochwytu powyżej poziomu 2m.
Pkt 17, miejsca trafień w kulochwyt. Pociski kulowe muszą wpadać w określony przedział kulochwytu. Na wysokości 4m nad ziemią kulochwyt także jest mocny i wytrzyma strzały dowolnego kalibru. Ale jeśli strzelcy będą regularnie strzelali niemal w koronę wału, to znacznie więcej pocisków poleci jeszcze 1m wyżej, opuszczając obiekt. Niedopuszczalne ryzyko, więc standardem powinien być bliski podstawy przedział (0.5 - 2m), żeby w przypadku nawet dużego błędu pocisk lecący aż 2 metry wyżej także spokojnie zniknął w kulochwycie, zamiast grozić okolicy.
18. Aby uniknąć odbicia pocisku od dna strzelnicy, strzelając amunicją kulową cel powinien być ustawiony w rejonie do 3m od podstawy kulochwytu, na wysokości 1m od ziemi. Dopuszczalne jest ustawienie celu w innym miejscu, jeśli wystrzeliwane do celu pociski trafiają w wał kulochwytu zgodnie z pkt 17.
19. W szczególności ustawiając tarcze w odległości 25m od wiaty strzeleckiej, strzelając w postawie stojąc należy powiesić cel strzelecki tak, aby jego środek wypadał 30 cm niżej niż wzrost strzelca. Zmiana postawy strzeleckiej lub osoby strzelającej wymaga natychmiastowej korekty ułożenia celu.
Pkt 18,19 , ustawienie celów. Cele trzeba ustawić pod kulochwytem. Warunkowo można w innym miejscu, ale tylko jeśli zostaną one odpowiednio dobrane wysokością do dystansu, wzrostu strzelca, postawy strzeleckiej itd, aby pociski nadal trafiały tam gdzie wskazano. Jeśli ktoś nie umie, nie chce lub nie wie jak odpowiednio ustawić tarczę bliżej, obowiązkowo stawia stojak przy wale kulochwytu.
20. Używając amunicji śrutowej można ustawić cel w inny sposób, śruciny mogą uderzać w dno strzelnicy, wały boczne lub kulochwyt główny także w innych rejonach niż w pkt 17. Śruciny nie mogą opuszczać terenu strzelnicy.
Pkt 20, wyłączenie dla strzelania śrutem. Śrut dużo szybciej wytraca energię, rozproszoną na wiele pojedynczych kuleczek. Dopóki wszystkie śruciny zostają w ramach strzelnicy, będzie bezpiecznie także strzelając w wały boczne, czy po ziemi. Podobne strzały np. z karabinu kalibru .223 mogłyby się skończyć paskudnym rykoszetem, dlatego zwolnienie dotyczy tylko śrutu.
21. Używając celu mogącego generować rykoszety (np. cel stalowy), wszystkie osoby przebywające na obiekcie muszą nosić okulary ochronne. Bez zgody zarządcy obiektu zabronione jest strzelanie do przedmiotów nie będących standardowym (tarcza papierowa/kartonowa, stalowe cele strzeleckie) celem.
Pkt 21, rodzaje celów, ochrona wzroku. Strzelając do stali ochrona wzroku jest obowiązkowa. Cele stalowe muszą być dobrej jakości. Od śmieci, kiepskiej stali, szkła, betonu lub kamieni pocisk może rykoszetować w nieprzewidywalny, krańcowo niebezpieczny sposób. Albo dobra stal, albo papier. Gaśnice, dyski twarde, cegły i losowe artykuły AGD są zabronione, także z powodu generowania zanieczyszczeń.
Powyższa instrukcja nie ma służyć za wzór, ani nie stanowi najlepszej możliwej wersji. Dokument powstał w odpowiedzi na bardzo niebezpieczną sytuację — jeden z prowadzących przyciągnął na przedpole ogromne głazy polne, ważące po 40kg każdy, którymi dociążał stojaki, żeby nie przewracały się pod naporem wiatru. Jego starania zniweczyły sporo pracy przy czyszczeniu i zabezpieczaniu obiektu, którą wykonano przed uruchomieniem. Te wielkie, śmiertelnie groźne kamienie znajdowały się na przedpolu kilka dni, zanim przypadkiem przejeżdżając zarządca strzelnicy je zauważył i zostały usunięte.
Ewidentnie części osób, także niektórym z uprawnieniami prowadzącego strzelanie, brakuje wyobraźni i obycia. Zapewne strzelają na utrzymywanych przez innych, dobrze wyposażonych strzelnicach, gdzie udział w zajęciach nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi wymogami. Wchodząc na trudniejszy obiekt, jak Kwietno, braki doświadczenia mogą wyjść w ryzykownych zachowaniach.
Instrukcja bezpieczeństwa ułatwia standaryzację niezbędnych zachowań, daje też jasne podstawy do reperkusji, gdyby zachowanie odbiegało od ustalonego.
W zależności od prowadzonych działań, instrukcję być może będzie trzeba zmienić lub rozszerzyć. Obecnie w miarę dobrze odpowiada potrzebom strzelania statycznego na dystansie 25/50m spod jednej wiaty.
Sam regulamin, czy instrukcja niewiele pomogą. To tylko szlaczki na kartce papieru. Nie są kuloodporne, nie zatrzymają żadnego błędnego strzału. Spisy zasad mają wartość tylko wtedy, gdy ktoś planuje je wdrażać i bazować na nich swoje zachowanie. Można zapisać tysiące kartek dobrymi radami, ale jeśli nie są realizowane w praktyce, ich wartość jest niewielka.
Po ustaleniu zasad niezbędne jest zapoznanie z nimi wszystkich, których zasady obejmują i ustanowienie jakiejś metody kontroli, czy wszystko działa jak powinno. Najlepszą weryfikacją będzie rozsądny człowiek, który rozumie cel i sens przepisów. Dobre przepisy chronią rozsądnych ludzi, obniżając ich poziom ryzyka i stresu, ułatwiając radzenie sobie z sytuacjami wpływającymi negatywnie na przebieg strzelania. Pisząc instrukcję warto się zastanowić, które zasady są życiowe i pomogą, a które będą generalnie ignorowane i tylko nauczą, że ogłoszenia z tablicy to strata czasu.